Wandelroute Rhoonse Grienden
Als je toch in (de buurt van) Rhoon bent, dan zou je even moeten gaan wandelen in de Rhoonse Grienden.
Ik kende het niet en fietste er toevallig langs. Omdat het stormde dacht ik, ik neem even een kijkje. Lekker uit de wind een broodje eten. Blij dat ik dat gedaan heb; wát een prachtig stukje natuur!
Overigens; het natuurgebied is grotendeels toegankelijk voor mensen met rolstoel, maar je mag er niet fietsen.
Daar lokken de paadjes wel toe uit én ik was niet langs het bord gekomen, dus ik heb dat eerlijk gezegd wel gedaan, zie video ;-)
Recht toe, recht uit
Als iemand mij had verteld dat de Rhoonse Grienden uit allemaal rechte paden bestaat met rechte knotwilg-rijen, dan was ik waarschijnlijk niet gekomen. 30 ha rechttoe, rechtaan klinkt me heel saai.
Nu ik zomaar binnen kwam rijden, was ik echt blij verrast.
Binnen komen @ Rhoonse Grienden
En ‘binnen’ komen is het. Je wordt direct omsloten door práchtige knotwilgen, in mijn ogen oeroud, open gebarsten, met prachtige doorkijkjes en begroeid met mos, varens en rozenbottels, gewéldig! Vogels fluiten je tegemoet en grijs transparant kleiwater glijdt, in een best tempo, aan twee kanten langs je in smalle slootjes. Wanden vol gaatjes, ik denk van ratten?
Wat is een griend?
Hoewel er meerdere uitleggen mogelijk zijn, hebben we het hier over een griend als zijnde een ‘akker’ beplant met wilgen. Dit wordt gebruikt om wilgentenen van te oogsten; rijshout is de verzamelnaam van takken en twijgen van wilgen.
De griendcultuur bestaat al eeuwen. De Rhoonse Grienden behoren, met de Carnisse Grienden tot de laatste overgebleven getijdengrienden in Nederland. Waarbij alleen de Rhoonse grienden volledig als griendcultuur beheerd.
Wat zijn getijdengrienden?
De Rhoonse Grienden liggen tussen de dijk en de Oude Maas. De Oude Maas is verbonden met de Nieuwe Maas en het Hollands Diep. Omdat deze rivieren in verbinding staan met de zee, komt door eb en vloed het water in de Rhoonse Grienden. Twee keer per dag staat een deel onder water. Vandaar de naam getijdengrienden.
Ontstaan Rhoonse Grienden
Vroeger was het oogsten een stuk lastiger omdat er geen echte paden waren. Vandaar dat de grienden werden ‘aangepast’, in cultuur gebracht door de griendwerkers.
Er werden sloten gegraven, daardoor kon het water sneller in en uit het gebied (weg)lopen. De grond die uit de sloten kwam, werd gebruikt om de paden/ dijkjes (lanings) te maken. Bij vloed overstroomden de dijkjes waardoor er slib achter bleef met goede voedingstoffen voor de knotwilgen.
Door deze aanpassingen kon er meer geoogst worden en het rijshout kon gemakkelijker afgevoerd tijdens hoog water. Dit gebeurde met platte schuiten, zogenaamde vletten.
De griendwerkers leefden niet van alleen het rijshout. Daarnaast waren er inkomsten van riet en biezen, jacht en visvangst.
Tegenwoordig worden de Rhoonse Grienden één keer in de drie jaar geoogst. In de praktijk betekent dat, dat er ieder jaar 10 ha van de wilgen wordt ‘gehakt’.
Hierdoor kunnen er takken verkocht worden van één, twee en drie jaar oud. Van het twee- en driejarig hout worden bijvoorbeeld wilgenschuttingen gemaakt.
Van het éénjarig hout uit de zogenaamde ‘snijgrienden’ worden bijvoorbeeld manden en korven gemaakt.
Wat vond ik er nou zo mooi?
Van heel de bovenstaande geschiedenis wist ik dus niets af, toen ik het gebied in ging. Desalniettemin voelde ik oudheid, op een fijne manier.
Alleen al doordat bijna alle knotwilgen langs het pad hol zijn. Omgekruld en gekronkeld in de mooiste vormen. Vaak met gaten in de bast, waardoor ze lijken te dienen als schilderijtjes. Lijstjes om prachtige stukjes ‘wilde’ natuur.
Natuurlijke plantenbakken
Daarnaast leken het wel ‘natuurlijke plantenpotten’.
In de holtes, op de bast, in de kruin… overal planten die mooi staan te wezen op ooghoogte! Rozenbottels, paardenbloemen, allerlei mossen fluitekruid.
En zo grappig: eikvarens in wilgenbomen! Totaal de weg kwijt! ;-)
En niet te vergeten al de dieren die ze ziet, hoort of waar je sporen van ziet. Ik dacht zelfs een bever te zien en er blijken er ruim 30 te wonen!
Samengevat: een natuurgebied dat ik je van harte aanbeveel.
and